4 de agosto de 2011. A aplicación en Galiza da Lei 4/2007 de desenvolvemento sostible do medio rural está a ser, como pouco, bastante irregular. Un dos piares desta lei é a participación pública directa através dos Consellos de Zona, que deciden o destino de millóns de € de fondos europeos. Ás administracións isto da participación pública prodúcelles alerxia: para gastar os cartos teñen que contar obrigadamente, ademáis dos concellos, coas organizacións do rural (agro, gandería, forestal...) e tamén cos colectivos ambientalistas. Esta obrigada transparencia é unha garantía contra o clientelismo no que algunhas administracións síntense moi cómodas. A Xunta pretende agora adxudicar a toda présa, através do AGADER, millóns de euros nos Planos de Zona sen o concurso das asociacións ambientalistas e para actuacións tan peregrinas como rotondas, paseos marítimos, beirarrúas e mesmo xeriátricos. Xa o dixo o conselleiro Juárez: a desaparición do rural é inevitable, portanto, para que investir en iniciativas produtivas e sustentábeis?

1 de agosto de 2011. ADEGA vén de apresentar alegacións ao Plano Director da RN 2000 (149 Kb) proposto pola Xunta. Á marxe de que o plano chega con 6 anos de retraso e "por imperativo legal" baixo a ameaza de sancións de Europa, o seu contido confirma a estratexia de liquidación da actual Xunta cos espazos protexidos. De entrada, resulta chamativa que a zonificación difira substancialmente da do documento de 2008: desaparecen as zonas de reserva integral e xúntanse as de uso restrinxido con outras con menor valor, de xeito que na poposta actual a protección rebáixase un chanzo para o 53,54% do territorio con respecto ao plano de 2008. No tocante aos usos, permítense case todos, incluidos os construtivos, nada menos que no 73,7% da Rede Natura. E nas zonas de maior valor ambiental permítense piscifatorías, incineradoras, caza, rallys, recualificar solo rústico... a discreción do Sr. conselleiro.