Compostela, 2 de novembro. O proxecto de medidas fiscais e administrativas, máis coñecido como "lei de acompañamento" é o instrumentro da Xunta para camuflar nos orzamentos importantes modificacións lexislativas. Como aconteceu en 2010, de novo "retócase" a lexislación ambiental: suprímese a tramitación ambiental dos proxectos sectoriais, elimínase a avaliación de efeitos ambientais e derrógase toda a lexislación galega contra o ruído. A partires de agora moitos eólicos, piscifatorías e proxectos urbanísticos supramunicipais (anque afecten a un só concello, como o de Barreiros) non terán que pasar avaliación ambiental. Para a Xunta é unha "simplificación" dos trámites. Para o ambiente, outro machetazo á maltreita lexislación ambiental. E para determinados intereses unha magnífica nova: o aforro en porsches será considerábel .

CAPÍTULO IV. Medio Ambiente

Na redacción orixinal do artigo 5 da Lei 6/2007, do 11 de maio, de medidas urxentes en materia de ordenación do territorio e do litoral de Galiza, un proxecto sectorial de incidencia supramunicipal só queda exento de someterse a avaliación ambiental estratéxica (AAE) se o plano sectorial ou instrumento de ordeamento territorial do que deriva xa se someteu. Coa modificación que pretende introducir o PP, un proxecto sectorial de incidencia supramunicipal pode, a criterio da Xunta, ser sometido ou non a AAE, mesmo anque non derive dun plano sectorial ou outro instrumento de ordeamento territorial. Cítanse como condicionantes os criterios destablecidos no anexo II da Lei 9/2006, de 28 de abril, mais estes criterios son aplicábeis a planos ou programas, non a proxectos, que son aos que se refire a letra a) do artigo 5 da Lei 6/2007.

Portanto, un proxecto sectorial que non derive dun plano sectorial ou que se execute fóra deste non tería que someterse a AAE se así o decide a Xunta mediante, iso sí, un "informe motivado". Por exemplo, unha piscifatoría que non está incluida no Plano Sectorial de Acuicultura, como sería o caso da de Touriñán. Mais o suposto “informe motivado” a teor dos criterios da lei 9/2006 de 28 de abril, sobre avaliación dos efectos de determinados planos e programas no medio ambiente, non sería válido xa que esta lei só se aplica a planos e programas, non a proxectos.

Por outra banda, a devandita lei 9/2006 é clara a respeito do sometemento ao procedemento de avaliación dos proxectos que desenvolven ditos planos:

“DISPOSICIÓN ADICIONAL TERCEIRA. Relación coa avaluación de impacto ambiental de proxectos. A avaliación ambiental realizada consonte a esta Lei non excluirá a aplicación da lexislación sobre avaliación do impacto ambiental de proxectos. A avaliación ambiental feita a un plano ou programa terase en conta na avaliación de impacto ambiental dos proxectos que o desenvolvan.”

Para solventar isto e suprimir estoutro “molesto” atranco legal, o PP propón dúas novas modificacións da lexislación ambiental no espúreo instrumento da “lei de acompañamento” que finiquitan unha parte importante da normativa galega de avaliación de impacto e revelan até onde chega a desregulación e o “deixar facer” que propugna a Xunta:

Se primeiro e mediante o artigo 27, suprimíase a referenza ao trámite de avaliación de efeitos ambientais (apartado 2 do artigo 5 da Lei 1/1995), agora e mediante o punto 3 da disposición derrogatoria única, elimínase completamente todo o capítulo referido ao trámite de avaliación de efeitos ambientais da Lei 1/1995, desenvolvido através do Decreto 327/1991, de 20 de outubro, de avaliación de los efeitos ambientais para Galiza. Este trámite aplicábase a aquelas actividades e proxectos que sen estar incluidas entre as que debían someterse a avaliación de impacto ambiental (AIA), debían pasar o trámite de avaliación de efeitos ambientais (AEA) polas posíbeis consecuencias negativas sobre o ambiente.

Deste xeito, e tendo en conta tamén a modificación proposta no artigo 26 desta "lei de acompañamento" relativa aos proxectos sectoriais, acontece que, un proxecto de incidencia supramunicipal pode eludir o trámite de AAE e tamén, de non estar entre os supostos sometidos a AIA, o de avaliación de impacto. Como tamén se eliminou a necesidade de someter estes proxectos a avaliación de efeitos ambientais (AEA), pode resultar que o tal proxecto sectorial pase sen tramitación ambiental algunha. Neste caso estarían por exemplo parques eólicos de menos de 50 aeroxeradores, que non afecten á Rede Natura “oficial” ou situados a máis de 2 km doutra instalación eólica; minicentrais, piscifatorías de menos de 500 T/ano… etc.

E para rematar, despois do pau, vén a cenoura:

Esta engádega na lei eólica non é máis que un brinde ao sol: coa Rede Natura máis cativa do estado, as instalacións eólicas afectadas por unha hipotética ampliación serán ben poucas: os parques eólicos máis extensos, licitados durante a era Fraga, xa ocupan grande parte dos espazos da Rede Natura galega e nela van ficar. A Xunta non fai máis que incorporar o que xa recollía o Decreto 242/2007 derrogado pola vixente lei 8/2009 que agora se modifica!