 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
Últimas novas Chega a pataca transxénica aos nosos campos e aos nosos pratos
| Chega a pataca transxénica aos nosos campos e aos nosos pratos |
 |
 |
 |
   4 de marzo de 2010. A Comisión Europea vén de autorizar, logo de 12 anos de "moratoria" o cultivo dunha pataca transxénica e 3 variedades de millo. O novo monstruiño da BASF, The Chemical Company, a "Amflora", está manipulada para producir máis almidón e contén xenes que confiren resistenza a antibióticos. A Amflora empregarase na industria do papel e biocombustíbeis, mais BASF non descarta o seu uso en pensos animais. Deste xeito, os xenes manipulados da pataca chegarán até nós pola vía da carne animal, mediante a hibridación coas patacas traicionais e a contaminación dos alimentos, permitida pola CE até un máximo do 0,9% (por ingrediente) sen necesidade de que apareza na etiqueta. Bo proveito! Malia a que a OMS tiña sementado dúbidas sobre a seguridade deste transxénico e o Instituto Pasteur pedira que non se comercializara o xene, a CE acabou cedendo ás presións do lobby biotecnolóxico dos "5 grandes" (BASF, Pioneer, BAYER, Monsanto e Syngenta) e autorizou o cultivo de novos OMXs, antepoñendo os intereses empresariais á seguridade alimentar e ao medio ambiente. A Amflora contén xenes marcadores que lle confiren resistenza a antibióticos que, malia a recoñecelo a propia EFSA, "non constitúe un risco relevante".Esta mesma axencia europea que lle acaba de dar a beizón á "Amflora" asegurando que non supón perigo algún para a saúde, xa metera a pata co millo transxénico MON863, que despois recibir todos os parabéns, amosou a súa toxicidade en ensaios de laboratorio provocando subas de tensión e incremento do azucre en sangue.
Apesar de que esta pataca non está (aínda) autorizada para consumo humano, a súa sementeira contaminará a produción das colleitas convencionais. Quen pode impedir que o pole transxénico fertilice os cultivos tradicionais, contaminándoos, ou que os tubérculos que queden soterrados trala colleita non agromen reproducindo os episodios de contaminación? Deste xeito, e aínda que a produción adicarase fundamentalmente á fabricación de papel e a abastecer o mercado dos biocombustíbeis, a súa autorización para pensos compostos fará que os compoñentes manipulados cheguen até nós através da carne do gando e da marxe de "contaminación" tolerada pola norma europea (até un 0,9% por ingrediente), sen a obriga de reflectilo na etiqueta.
Este é outro exemplo do control e a influenza que as empresas biotecnolóxicas teñen sobre os nosos alimentos, o noso agro e as nosas vidas. E as institucións, quer a Comisión Europea ou o estado español, primeiro produtor de transxénicos de Europa, son cómplices do desprezo pola saúde humana e ambiental ao autorizar estes Frankenstein nos nosos campos e nos nosos pratos.
A ministra Espinosa segue negándose a facilitar a ubicación exacta das parcelas con transxénicos en Galiza, incumprindo a Lei 27/2006 de Dereito ao Acceso á Información Ambiental e as sentenzas europeas (sentenza do Tribunal Europeo de Xustiza C-552/07 Azelvandre). Deste xeito, a cidadanía e os labregos ficamos inermes fronte aos riscos dos transxénicos e nen sequera temos dereito a saber onde se cultivan exactamente (hai 5 peticións de ensaios para este ano en Galiza en Mesía, Ribeira, Vilalba e Chantada) para poder tomarmos precaucións.
Infórmate sobre os transxénicos descargando o  Tríptico dos TRANSXÉNICOS (2.81 MB) e na web da Plataforma Galega Antitransxénicos, da que fai parte ADEGA. |
Subscribir a fonte RSS