Divulgando a pé de mar: Proxecto de "Estudo sobre as interaccións cetáceos-pesca nas augas de Galiza"

Xosé Mtnez Cedeira, Xesús Morales, Xosé A. García e Alfredo López

CERNA Nº 67 - O lume: dono dun monte desleixado

Páx. 32-33

A Coordinadora para o Estudio dos Mamíferos Mariños – CEMMA - leva máis de vinte anos traballando no estudo, divulgación e conservación dos cetáceos, lobos mariños e tartarugas mariñas en Galiza. Nesta liña, a CEMMA levou a cabo o proxecto “Divulgando a pé de mar” durante os anos 2008-2010 para abordar e estudar a fondo esta cuestión, contando co financiamento da Consellaría do Mar. Posteriormente, nos anos 2009-2011 e dentro do proxecto LIFE+INDEMARES (www.indemares.es) que estivo coordinado pola Fundación Biodiversidad, o traballo estendeuse aos portos de Asturias, Cantabria e Euskadi.

Pedro Brufao Curiel

Belén Rodríguez

CERNA Nº 67 - O lume: dono dun monte desleixado

Páx. 34-36

RÍOS CON VIDA, unha organización estatal dedicada á defensa dos cursos fluviais e do seu contorno, emprendeu unha serie de denuncias penais contra os titulares de certos aproveitamentos hidroeléctricos que operan en Galiza e que incumpren a normativa vixente sobre os recursos hidrolóxicos. Algunhas das empresas afectadas son Endesa, Iberdrola ou Gas Natural-Unión Fenosa. Entrevistamos ao seu presidente, Pedro Brufao Curiel, que ademais é Catedrático EU de Dereito Administrativo na Universidade de Estremadura e Máster en Dereito Ambiental e da Enerxía pola Tulane Law School de Nova Orleans, becado pola Fulbright Commission.

Os riscos das radiacións electromagnéticas para a saúde

Ana García

CERNA Nº 67 - O lume: dono dun monte desleixado

Páx. 38-39

Nas últimas décadas, o emprego das ondas electromagnéticas como base da comunicación sen fíos incrementouse de forma xeneralizada por todo o mundo. As principais fontes da radiación electromagnética son as antenas de telefonía móbil, o emprego de móbiles e, máis recentemente, os sistemas WIFI. O uso de aparellos que emiten este tipo de radiacións provocou desde case os seus inicios a existencia dun importante debate sobre os efectos nocivos das radiacións electromagnéticas (REM) sobre organismos vivos como árbores, aves ou abellas, pero tamén sobre a saúde humana.

Patrimonio cultural e dinamización turística de Salcedo

Felipe Castro

CERNA Nº 67 - O lume: dono dun monte desleixado

Páx. 40-42

Cando pensamos no monte, nos seus recursos e, polo tanto, nas posibilidades de desenvolvemento que lle pode proporcionar aos seus propietarios, adoitamos centrarnos case exclusivamente naqueles que teñen que ver con aspectos vinculados ao carácter produtivo máis clásico e, deste xeito, cos recursos forestais (principalmente os derivados da madeira), pasando por alto moitas veces a posibilidade de aproveitar outros recursos que nos achegan un interese ambiental, social ou produtivo que deberíamos de ter en conta, como poden ser os recursos hidrolóxicos, enerxéticos, culturais, turísticos, etc. Precisamente ligado ao monte, dunha forma significativa, atopamos un amplo e diverso patrimonio cultural que, en moitos casos, indican xa de por si os diferentes usos que se lle deu e, polo tanto, os valores e recursos que contén ou contivo e que é capaz de xerar, entre outros posíbeis.

Bosques adultos, sostíbeis e produtores de cogomelos

Francisco Fernández de Ana Magán

CERNA Nº 67 - O lume: dono dun monte desleixado

A conservación dos bosques tamén pasa pola incorporación de novas plantas que sexan máis resistentes a determinadas patoloxías e que poidan multiplicar a súa produción ou incorporar novos froitos que incrementen o seu valor produtivo. A micorrización, como proceso fisiolóxico, é un traballo en equipo que ten por finalidade a axuda que se prestan mutuamente dous seres vivos, a planta e o fungo, nun medio que é o chan.

Orellos, Cuncos e Pantorras: Cogomelos de primavera

Cristovo Ruiz Leivas

CERNA Nº 67 - O lume: dono dun monte desleixado

Páx. 44

Estes cogomelos primaverais xa eran ben coñecidos nasribeiras do Sil, onde os escaldaban antes de preparalos e tiraban a primeira auga xa que se se consumen crúas ou pouco cociñadas son tóxicas.Un dito que confirma esta cultura micolóxica no oriente ourensán é: “Orellos, cuncos e pantorras, escaldas para que non morras”. Xa de antigo sabían que a primeira auga destes cogomelos se debía tirar. A Helvella spadicea, a Helvella sulcata e a Helvella crispa coñécense popularmente como “orellos”; a Sarcosphaera coronaria, como “cuncos”; e as Morchellas, como “pantorras”.