Páx. 40-43
O historial e o padrón de frecuencia, severidade, extensión e estacionalidade dos incendios forestais cambiou drasticamente nos últimos anos. Estamos na era dos grandes incendios forestais que se atribúen, principalmente, ao cambio climático e á maior acumulación de ‘combustible’ (vexetación) máis inflamable que favorecen a existencia de lumes máis violentos e non controlados. Ante esta situación urxe a concienciación e implicación de todos os sectores da sociedade para implantar medidas preventivas de xestión dos bosques e así poder dispor de paisaxes vivas, diversas, resistentes e resilientes aos grandes incendios forestais.
CERNA Nº 88 - Galiza contra a vaga eólica
Páx. 13-14
“É o Prestige do interior: tras a catástrofe, queren tapar bocas con catro duros”. Sentenzas coma estas poñen de manifesto o malestar da veciñanza afectada polos incendios acontecidos neste verán. Os do Courel e Valdeorras son os que máis hectáreas queimaron en Galiza desde que existen rexistros: máis de 22.000. Meses despois, a poboación non esquece aqueles intensos días nos que a vaga de lumes asolou o país, erguido logo nun novo ‘Nunca Máis’ contra o “desleixo” das administracións.
CERNA Nº 88 - Galiza contra a vaga eólica
Páx. 16-18
Malia que os pisamos sempre que saímos das zonas urbanizadas ou pavimentadas, os solos son uns perfectos descoñecidos para a maioría da xente. Cómpre salientar que os solos son a base de todos os ecosistemas terrestres e xogan un papel insubstituíble no subministro de auga, alimentos, fibra e madeira. Os incendios forestais poden danar moitas das propiedades dos solos ata o punto de hipotecar os seus servizos ecosistémicos. Xa que logo, cómpre non só deseñar e poñer en práctica estratexias para reducir a superficie queimada, senón tamén aplicar tratamentos post-incendio que mitiguen os danos do lume e eviten o seu agravamento pola escorredura e a erosión.
CERNA Nº 88 - Galiza contra a vaga eólica
Páx. 15
José Antonio Rodríguez é bombeiro forestal do Servizo de Prevención de Incendios da Xunta de Galiza no distrito XIII de Valdeorras-Trives. Describe os incendios do verán do 2022 como un “duro baño de realidade” e alerta de que en Valdeorras “queda todo por facer” para que o monte non volva ser arrasado.
CERNA Nº 87 - Espazos protexidos e conservación de aves
Páx. 10-12
Organismos internacionais como poden ser a Organización das Nacións Unidas (ONU), a Organización das Nacións Unidas para a Alimentación e a Agricultura (FAO) e mesmo a Unión Europea, recomendan que o futuro dos montes pase por unha tenencia máis xusta destes territorios, evitando a súa centralización en poucas mans, pasando tamén por dar protagonismo aos seus titulares nos procesos de posta en valor.
CERNA Nº 87 - Espazos protexidos e conservación de aves
Páx. 13-16
Os Montes Veciñais en Man Común son unha figura singular e fundamental da realidade galega que, a partir da acción colectiva, xestiona grandes extensións de monte. Un dos concellos con relevancia no tocante á propiedade comunitaria é o de Ponteareas. Neste municipio realizouse un proxecto de investigación para estudar a traxectoria histórica dos montes en man común e das institucións colectivas que os gobernan. Tamén se abordou a situación presente e se tentou albiscar sobre as dinámicas futuras.