Buscador
O proxecto de ADEGA para o voluntariado forestal galego
Branca Villares
Caderno nº 19 - Incendios forestais. Causas e solucións
Páx. 59 – 62
A vaga de lumes do verán do 2006 sufrida por Galicia, ten múltiples efectos asociados, e tamén múltiples causalidades. Á marxe dos atentados incendiarios, as principais causas están ligadas ao descenso da poboación no medio rural, pero tamén a modelos de xestión forestal insostíbeis. Con cada lume que non atallamos perdemos o propio valor forestal dos montes,o valor socioeconómico e histórico, o valor ecolóxico, a biodiversidade, perdemos o prezado solo, etc... pero tamén contribuímos á contaminación dos ríos,contaminación dos encoros e perda dos bancos marisqueiros. Todo isto tradúcese en cuantiosas perdas económicas para os sectores implicados, tanto en capacidade produtiva, como en medios paliativos. Nos días en que Galiza ardía polos catro costados, houbo unha cobertura mediática sen precedentes, o que sen dúbida contribuíu en grande parte á resposta social xerada. A cidadanía demandou cambios efectivos na política forestal para frear definitivamente o problema do lume en Galiza, pero tamén demandou espazos de participación social, dende os cales poder contribuír a mudar a situación. Neste contexto naceu o Voluntariado en Defensa do Monte Galego (VDMG).
As causas estruturais dos incendios
Xesús Pereiras
Caderno nº 19 - Incendios forestais. Causas e solucións
Páx. 31- 34
Neste artigo, Xesús Pereiras analiza as causas estruturais dos incendios, é dicir, ten en conta as motivos de fondo que favorecen a aparición do fogo, pero tamén aquelas razóns que fan que unha vez aparecido, se estendan máis rapidamente. Para facelo, céntrase nas causas estruturais máis importantes, que son as que teñen que ver co medio físico e as de carácter socioeconómico e político
As perdas económicas causadas polos lumes
Francisco Fernández de Ana Magán
Caderno nº 19 - Incendios forestais. Causas e solucións
Páx. 45 – 48
A maior parte da superficie galega é monte de titularidade privada e de particulares. Dependendo do uso que fan do seu terreo, os propietarios pódense dividir en silvicultores ou absentistas. Os silvicultores, son os que traballan o monte e o fan produtivo, mentres que os absentistas moitas veces non saben nin onde están as súas propiedades herdadas.Sexa de quen sexa o monte do que estamos a falar, en Galiza produce bens tanxíbeis (madeira, carne, mel...) e intanxíbeis (produción de osíxeno, auga de calidade...) que ademais de crear postos de traballo benefician a nosa saúda. O bo estado do monte depende en gran medida da labor dos silvicultores, pero que ás veces son acusados de no facelo axeitadamente e deixar que arda.Detrás do incendios hai intereses, pero ningún deses intereses beneficia ao silvicultor nin a calquera outro colectivo que viva dos recursos do monte.Neste artigo o autor analiza a propiedade do monte en Galiza, cales son os beneficios que nos proporciona o monte, que é o que se perde cando arde e a quen afectan os incendios.
Riscos ambientais e posibilidades dunha xestión sustentábel de lodos
Manuel Soto e Belén Rodríguez
Caderno nº 18 - Lodos de depuración
Páx. 5 – 18
Os lodos de depuración son os lodos que resultan do tratamento das augas residuais nas estacións de depuración. Son de orixe animal, humano ou industrial e polo tanto ás veces conteñen substancias que poden afectar á saúde humana e ambiental. A estimación da cantidade de lodos xerados anualmente en Galiza está en torno as 75,000 t m.s (materia seca). Neste artigo, Manuel Soto e Belén Rodríguez analizan a composición destes lodos e dos seus posibles riscos para a saúde. Tamén dan conta do malestar veciñal polo vertido destes lodos á terra e a necesidade dunha planificación á hora de xestionalos.Os autores propoñen unha xestión sustentábel dos lodos, reducindo a súa cantidade e o nivel de contaminantes atopados neles a través de diferentes tecnoloxías como son a dixestión anaerobia, a depuración de augas residuais con baixa xeración de lodo ou a redución en orixe da carga química dos lodos. Tamén se ten en conta a compostaxe como unha forma de acondicionar os lodos para o seu uso agrícola.
Xeración de lodos e alternativas de xestión
Xosé Antonio González Ferreira
Caderno nº 18 - Lodos de depuración
Páx. 19 – 38
Xosé Antonio González Ferreira é enxeñeiro agrónomo e enxeñeiro técnico industrial, neste artigo explícanos o proceso polo que pasa o lodo dende a súa formación pasando polas diferentes formas de tratalo ata os seus posibles usos finais. Lendo o artigo saberemos cal é a orixe dos lodos e se o modelo de saneamento das augas residuais é economicamente sustentábel. Tamén descubriremos as fases ás que se someten as augas residuais durante o proceso de tratamento dos lodos e para que usos poden ser aproveitables despois do seu tratamento e control. Para ilustrar todo isto o autor expón como exemplo algunhas plantas de xestión de lodos que se dan en diferentes comarcas españolas.Para rematar, aposta pola compostaxe de lodos como unha alternativa necesaria e expón unha serie de criterios a ter en conta para a futura xestión de lodos en Galiza.
Aspectos tecnolóxicos da compostaxe de lamas de depuradora
Carlos Pérez Losada
Caderno nº 18 - Lodos de depuración
Páx. 39 – 50
O secado térmico e a compostaxe son a día de hoxe as dúas tecnoloxías que están competindo como alternativas para o tratamento das lamas de depuración procedentes, tanto de augas de orixe urbano, como de orixe industrial. O secado térmico presenta custes de instalación e operación prohibitivos, agás que as plantas desecado sexan concibidas como plantas de coxeración de enerxía eléctrica.Poren, esta alternativa está sendo moi cuestionada, pois na práctica encobren o uso de combustíbeis fósiles cun baixo rendemento enerxético neto, por máis que economicamente teñan sido moi favorecidas polo marco normativo que ten subvencionado as denominadas prácticas de coxeración. Contrariamente, a compostaxe das lamas presenta un custe reducido, aínda que variábel en función do tipo de tecnoloxía elixida. Outra vantaxe comparativa da compostaxe fronte ao secado é que a primeira estabiliza o produto, desde o punto de vista do seu consumo de osíxeno(biodegradabilidade, fermentación e putrefacción), mentres que o secado en absoluto o estabiliza. De feito o único que fai o secado térmico e reducirlle masa (pola perda de humidade) e, por dicilo dun xeito popular, “poñelo en conserva”. En efecto, a súa materia orgánica final é exactamente a mesma que a inicial, pero desprovista dunha humidade que a fai corrompíbel. Unha vez que se lle torne a dotar de humidade o produto evoluciona exactamente igual que o faría antes de ter sido secado.
Avenida de Castelao, 20-Baixo 15704 Santiago de Compostela
Tlf/Fax: 981 570 099 Email:adega@adega.gal